Grastegundir eru yfirleitt notaðar við uppgræðslu vegfláa og til er veruleg þekking hvernig á að nota
grastegundir. Mælt hefur verið með því að nota endingargóðar lágvaxnar og ólystugar grastegundir svo sem
snarrótarpunt, sauðvingul og íslenskan túnvingul. Augljós galli þeirrar notkunar er þó að vegfláinn sker sig oft úr
umhverfinu með þeim hætti að ekki eru sömu tegundir í honum og fyrir utan hann. Grastegundir þarfnast tíðrar
áburðargjafar ef þær eiga að vaxa vel. Á haustin er efsti hluti vegfláans oft sleginn til að minnka snjósöfnun. T.d.
sést oft að snarrótarpuntur vex það vel að slá þarf efsta hluta vegfláans. Margar innlendar úthagategundir vaxa
hins vegar vel án áburðargjafar og falla algjörlega um haust. Þá verður lítil sem engin sina eftir sem bundið getur
snjó. Þörf var á að reyna nýjar plöntutegundir sem falla að því markmiði að vera líkar úthagagróðri, vera
endingargóðar og mynda litla sinu.
Jón Guðmundsson
Uppgræðsla vegfláa með innlendum úthagategundum 2001-2010 – yfirlit yfir rannsóknarniðurstöður